UWAGA -  Inpost przestaje wysyłać powiadomienia SMS. Prosimy o korzystanie z aplikacji Inpost do śledzenia paczek.

Wino, Armagnac, Calvados - Julian Hombek

Wino, Armagnac, Calvados - Julian Hombek
Cena: 19,99 PLN 19,04 PLN netto
Status: dostępny od zaraz
Wysyłka: 14,00 PLN (przedpłata) 17,00 PLN (pobranie)
Punkty: Za zakup: 19, zakup za punkty: 0
Ilość:
Opis

Pięknie wydana, bogato ilustrowana książka dla miłośników win, armagnaca i w szczególności calvadosa.

Napisana przez miłośnika tych trunków przenosi nas w tajemniczy świat.

 

Wydanie I, 2013 rok, oprawa twarda, 177 stron, 20 x 20 cm.

Niezbędna pozycja w domowej biblioteczce każdego pasjonata alkoholi domowych - polecamy !

Fragment książki:

Do najszlachetniejszych wypalanek - brandewijn - brandy, objętych przepisami apelacji, należą: koniak, armaniak, brandy z Jerez.

Ponieważ armaniak bardzo lubię, a jest u nas mało znany, to pominę koniak i brandy, a skupię się właśnie na armaniaku. Wypalankami nazywamy alkohol wytwarzany („pędzony”) z wina podczas jego destylacji.

Armaniak nierozłącznie związany jest z Gaskonią, rejonem Francji poło­żonym koło zachodniego wybrzeża, gdzieś między Bordeaux a Pirenejami. To tak w przybliżeniu.

Historia armaniaku sięga XV wieku i jest starsza od koniaku o około 250 lat, kiedy zyskała popularność jako napój alkoholowy. Pierwsze wzmian­ki o armaniaku ukazały się w XV wieku i mówiły o korzyściach, jakie on

przynosi. Wzmacnia apetyt i pamięć, pozwala zachować młodość, obdarza radością i szczęściem.

Armaniak jest najstarszą francuską eau-de-vie. W dokumentach w Tuluzie z 1411 roku można znaleźć wzmianki o brandy destylowanej w Gaskonii, jest to o 100 lat wcześniej niż destylaty owocowe Alzacji i 200 lat wcześ­niej niż produkcja koniaku. W roku 1461 na targu w Saint-Sever w depar­tamencie Landes wystawiono pierwsze beczki tego wspaniałego destylatu pod nazwą płonącej wody. W XVI wieku alkohol z Gaskonii byl przewożony barkami do portu w Bordeaux, a stamtąd drogą morską do Anglii, Holandii i północnej Francji.

Nazwa armagnac pochodzi z czasów panowania rodu Merowingów we Francji, kiedy to Hermann, jeden z rycerzy króla Chlodwiga, otrzyma! duże posiadłości ziemskie w tym rejonie Gaskonii. Dostał je od króla w podzięce za swą oddaną służbę. Kronikarze zapisali jego imię w transkrypcji łacińskiej jako Arminius, a miejscowy gaskoński dialekt przekształcił je na Armaniak - i stąd ta „przepyszna nazwa”.

W roku 1595 nazwa armagnac pojawiła się na mapie i od niej zaczęto nazywać destylat pochodzący z tego rejonu - armaniakiem. W roku 1649 Thomas de Maniban zbudował pierwszą wydajną destylarnię w Chateau de Busca. Destylarnia leży na południe od miasta Condom. Za jego przykładem poszły inne wielkie posiadłości, budując własne destylarnie.

Armaniak zaczęto dostarczać na dwór królewski, a jego produkcja oka­zała się tak lukratywna, że winnice, destylarnie i pośrednicy oraz kupcy po­wstawali jak „grzyby po deszczu”. W XIX wieku nastąpiło apogeum produk­cji armaniaku. Uprawy winorośli obejmowały ok. 108 tys. hektarów. Niestety epidemia filoksery, a więc mszycy niszczącej korzenie winorośli, położyła kres wspaniałemu rozwojowi tego trunku. Armaniak już nigdy nie odzyskał swojej pozycji. Gaskończycy dosyć szybko odbudowali swoje winnice, lecz nie na tak dużą skalę, a jedynie na jedną ósmą wcześniejszych upraw. Desty­lat nie odzyskał już swojej popularności sprzed epidemii.

6 sierpnia 1936 roku została ustanowiona apelacja: Armagnac Appela- tion Contrólee, która od tej pory czuwa nad jakością i gwarancją pocho­dzenia tego gaskońskiego destylatu. Jest to jedna z nielicznych wypalanek - brandy produkowana w obrębie apelacji gwarantującej jego wysoką ja­kość.

Armaniak był, tak jak koniak, bardzo związany z handlem holenderskim, lecz najbardziej rozpowszechniony był wśród wieśniaków. W latach sześć­dziesiątych XX wieku wrócił do chwały i trafił do szerszej publiczności na świecie, głównie za sprawą tańszych mieszanek (a więc kupaży, których produkty nie miały nawet roku). Jeżeli chodzi o ilość produkcji, armaniak stanowi zaledwie 1/20 produkcji koniaku. Kipiąca temperamentem gaskońska brandy zaczyna być coraz bardziej doceniana przez koneserów, a grono zwolenników szybko się powiększa.

Uważa się, że ten najstarszy destylat jest pity dla przyjemności i zacho­wał swą nieokiełznaną nutę.

Gaskonia to ojczyzna najbardziej znanego pełnego temperamentu i impulsywności muszkietera - d’Artagnana. D’Artagnan pochodził z miejsco­wości Łupiąc. Dzisiaj stoi tam pomnik zarówno sławnego muszkietera, jak i drugiego sławnego Gaskończyka Cyrano de Bergerac. Gaskonia łączy obie ich cechy, a więc impulsywność d’Artagnana i fanfaronadę Cyrana oraz cier­pliwość i finezję konieczną do produkcji płynnego złota, jakim jest arma- niak.

Niepowtarzalny smak armaniaku uzyskuje się poprzez wieloletnie doj­rzewanie destylatu, co wymaga niesamowitej cierpliwości wymagającej współpracy wielu pokoleń gorzelników. Do produkcji ich potrzebne są wie­dza, pasja i czas. Podczas gdy koniak dzięki swojej podwójnej destylacji jest trunkiem o wielkiej finezji, to armaniak pozostał trunkiem nieokrze­sanym, wiejskim w swoim charakterze, a jednocześnie tak cenionym przez znawców oraz swoich zwolenników. Koniak w większości jest produkowany przez wielkie „domy koniakowe” jako kupaże nawet kilkudziesięciu destylatów ze swoim rozpoznawalnym wieloletnim stylem. Armaniak przeciwnie, w więk­szości pozostaje w rękach małych prywatnych producentów, często jest wy­puszczany jako roczniki vintage. Vintage nieraz znacząco się od siebie różnią, a to zależy od danego roku produkcji. Produkcja armaniaku pozostaje integralną częścią wiejskiej ekonomii, a ta niewiele się zmieniła na przestrzeni wieków.

Organizacja Bureau National Interprofessionnel de 1’Armagnac (BNIA) sku­pia razem wszystkich producentów armaniaku, pośredników, kooperantów i handlowców. Jest to organizacja niedochodowa, bazująca na zasadach prawa utworzonego 10 czerwca 1975 roku i pracująca pod nadzorem Ministerstwa Rolnictwa i Skarbu. Niektóre postanowienia i decyzje, podejmowane w ramach stowarzyszenia, stają się obowiązujące po zatwierdzeniu przez Ministerstwo.

Zadaniem BNIA jest zapewnienie wsparcia technicznego i praktyczne­go dla swoich wszystkich członków, a także studiów i badań odnośnie do produkcji, komercjalizacji Eaux-de-Vie d’Armagnac, czyli wody życia, jaką jest armaniak. Pojmując szerzej, jej celem jest zebranie razem informacji ekonomicznych, technicznych i statystycznych, niezbędnych do handlu ar- maniakiem. Zapewnia ona także kontrolę jakości produkowanego armania­ku oferowanego do sprzedaży i monitoruje prawidłowe wypełnianie zasad związanych z apelacją, jaką jest Appelation d’Origine Contrólee, i również wspólnej promocji trunku na rynku. Pilnuje też, aby pracownicy Minister­stwa przestrzegali wszelkich prawideł i regulaminów.

Tyle o historii armaniaku. Teraz powiem, jak się go robi i z czego.  

Fragment książki Juliana Hombka  „Wino, Armagnac, Calvados” publikujemy za zgodą Autora.



Słowa kluczowe: wino, armagnac, calvados, julian, hombek, wino, książka

Klienci którzy kupili ten produkt, kupili również

Szybki podgląd
Cena: 29,95 PLN 28,52 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 33,99 PLN 32,37 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 29,00 PLN 27,62 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 3,90 PLN 3,17 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 62,90 PLN 51,14 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 3,39 PLN 2,76 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 2,60 PLN 2,11 PLN netto
Szybki podgląd
Cena: 34,99 PLN 33,32 PLN netto

Dlaczego warto nam zaufać?

10 lat doświadczenia
Ponad 10 lat
doświadczenia
100% polska firma
Towar widoczny
w sklepie jest
dostępny od ręki
Szybka i tania dostawa
Tania dostawa
Szybka realizacja
100% polska firma
Certyfikat dbałości
o prawa konsumenta
Bezpieczne zakupy
Bezpieczne
zakupy
Rabaty i punkty
Atrakcyjne rabaty
Punkty lojalnościowe
Fachowe doradztwo
Fachowe doradztwo
i pomoc
100% polska firma
100%
polska firma
Zamknij
Potrzebna pomoc?Oddzwonimy!